مشاوره رایگان
لطفا فرم زیر را تکمیل بفرمایید.
بتن اسفنجی به انگلیسی (aerated concrete) نوعی بتن با تخلخل زیاد می باشد که آب به راحتی داخل آن نفوذ می کند.
بتن متخلخل نوعی بتن سبک می باشد زیرا شن و ماسه ریز و اجزای ریزدانه از بافت آن حذف می شود. برای تهیه بتن متخلخل از شن، سیمان، آب و گاها مقدار کمی ماسه استفاده می شود.
بتن متخلخل بتنی غیر سازه ای است اما در برخی موارد قابلیت سازه ای شدن و مسلح شدن را نیز دارد. بتن اسفنجی به صورت درجا یا بلوک های پیش ساخته (بلوک اسفنجی) مورد استفاده قرار می گیرد. برای استفاده درجا از بتن سبک باید با استفاده از قالب بتن، محدوده مورد نظر را قالب بندی کرد؛ سپس بتن ریزی را مطابق اصول صحیح انجام داد. بتن پوک دارای دانه هایی بهم پیوسته جهت عبور آب می باشد. در مواردی که به عنوان سنگ فرش استفاده می شود باعث کاهش رواناب می شود و دوام بالاتر از آسفالت سنتی دارد. همچنین این بتن مقاومت بالایی در برابر یخ زدگی آب دارد.
در تهیه ی بتن پوک آب کمتری نسبت به سایر بتن ها استفاده می شود بنابراین آب آن به سرعت و در کمتر از یک ساعت تبخیر خواهد شد. همچنین ۱۵ تا ۲۵ درصد بتن متخلخل را فضای خالی تشکیل داده است. اندازه حفره ها به اندازه سنگدانه ها و نسبت ترکیب آب و مواد معدنی بستگی دارد اما در حالت کلی ابعاد حفره ها ۲ تا ۸ میلی متر می باشد.
مواد افزودنی در عملکرد بتن مانند زمان گیرش، تخلخل، مقاومت بتن، نفوذ پذیری و… تاثیرگذار است. در واقع با افزودنی ها می توان عماکرد بتن را بهبود بخشید. در بتن اسفنجی از افزودنی های روان کننده، افزودنی های خاکستر بادی و پوزولان طبیعی و افزودنی های روباره و سیلیس استفاده می شود.
خاکستر بادی محصول فرعی انبار ذغال سنگ سوزان در نیروگاه برق است که در بتن اسفنجی می توان به میزان ۶ تا ۶۵ درصد آن را استفاده کرد.
محصول جانبی از تولید سیلیکون با دانه های ریز و کروی شکل می باشد. این افزودنی مقاومت بتن را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد و می توان از ۵ تا ۱۲ درصد به جای سیمان از آن استفاده کرد.
محصول فرعی زباله در صنعت فولاد می باشد که سهم زیادی در افزایش مقاومت بتن دارد و می توان از ۲۰ تا ۷۰ درصد به جای سیمان از روباره استفاده کرد.
بتن اسفنجی بر اساس نحوه ی فرایند تولید به دو دسته ی بتن اسفنجی کفی و بتن اسفنجی گازی (اتوکلاوی) تقسیم می شوند.
بتن کفی (foam concrete) که به آن بلوک CLC نیز می گویند، از ادغام کف در خمیر سیمان یا ملات تشکیل می شود و با نام فوم بتن نیز شناخته می شود. بتن کفی از سیمان، شن، ماسه یا خاکستر بادی، آب و کف تشکیل می شود و حداقل ۲۰ درصد این بتن کف می باشد. برای تهیه فوم بتن می توان از سیلیس و خاکستر بادی استفاده کرد تا مقاومت و تخلخل را افزایش داد. همچنین بتن کفی نسبت به بتن گازی وزن سبک تری دارد و برای پر کردن حفاری ها، لایه ی میانی ساندویچ پانل و عایق حرارتی به کار می رود. بتن کفی نفوذ پذیری زیادی دارد و به خوبی آب را از خود عبور می دهد؛ بنابراین برای روسازی جاده مناسب است.
بتن اسفنجی گازی (Autoclaved Aerated Concrete) که بلوک سبک بتنی هوادار اتوکلاو شده (AAC) یا بتن هوادار اتوکلاوی نامیده می شود از سیمان، ماسه، آب، آهک و آلومینیوم تشکیل می شود. آلومینیوم عامل انبساط بتن می باشد و استفاده از آن باعث می شود خمیر بتن بالا بیاید. بتن گازی حدود ۸۰ درصد هوا می باشد و بسیار سبک است. بتن اتوکلاو شده برای ساخت دیوارهای جداکننده و سازه های سبک به صورت بلوک و مصالحی مورد استفاده قرار میگیرد.
از مشخصه های بتن پوک می توان به موارد زیر اشاره کرد.
اسلامپ بتن که در واقع میزان روانی (شل بودن) پیش از گیرش است برای بتن اسفنجی ۲۰ میلیمتر است. در واقع بتن متخلخل دارای اسلامپ پایین است و به آن بتن با اسلامپ صفر نیز می گویند.
به دلیل وجود فضای خالی زیادی که در بتن پوک وجود دارد، جرم حجمی بتن اسفنجی بسیار پایین است و مقدار عددی آن زیر ۲۰۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب می باشد و تا ۳۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب می تواند کاهش یابد.
زمان گیرش نهایی بتن متخلخل ۱ ساعت می باشد.
درصد تخلخل (نسبت حجم فضای توخالی به حجم کل) در بتن اسفنجی ۱۵ تا ۲۵ درصد می باشد و بنا به ضرورت می تواند تا ۳۵ درصد افزایش یابد.
نفوذپذیری بتن متخلخل به اندازه و یکنواختی دانه ها بستگی دارد. مطابق آزمایش نفوذپذیری با بار ثابت که در ظرف آزمایش پلکسی گلاس با ابعاد ۱۶۰*۱۶۰ میلی متر و ارتفاع ۵۰۰ میلی متر انجام شده، نفوذ پذیری بتن متخلخل ۲ تا ۶ میلی متر بر ثانیه بدست آمده است.
توانایی بتن در تحمل بارهای وارده به عوامل زیادی همچون رطوبت، تراکم، ابعاد ذرات، شرایط آزمایش و… بستگی دارد. مقاومت فشاری بتن متخلخل از ۳.۵ مگاپاسکال تا ۲۸ مگاپاسکال متفاوت است.
مقاومت خمشی که یکی از معیارهای مقاومت کششی است برای بتن اسفنجی ۱ تا ۳.۸ مگاپاسکال می باشد.
کاهش حجم بتن با از دست رفتن آب را جمع شدگی بتن ناشی از خشک شدن یا افت بتن می گویند. جمع شدگی بتن اسفنجی کمتر از بتن معمولی می باشد و حداکثر مقدار مجاز جمع شدگی بلوک های بتنی هوادار اتوکلاو شده مطابق مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان (جدول ۵-۷-۲۰) ۰.۰۲ درصد می باشد.
فرایندی برای پیداکردن مناسب ترین نسبت ها بین آب و سیمان، سنگدانه ریز و سنگدانه درشت می باشد. برای بتن اسفنجی نسبت حجمی آب به سیمان: ۰.۲۷ تا ۰.۳ و نسبت جرمی سنگدانه به سیمان ۴تا۴.۵ به ۱ می باشد.